บทที่ 82 เป็นครอบครัวเดียวกัน

  บทที่ 82 เป็นครอบครัวเดียวกัน แต่ว่า! ใบหน้าของตาเฒ่าเย่นเต็มไปด้วยเจ้า ‘หลอกสีหน้าของข้าไม่ได้’ทำให้หลานเยาเยาอธิบายยังไงก็ไม่พ้นการกล่าวหาสุดท้ายจึงทำได้เพียงยอมรับไปโดยปริยาย ถึงอย่างไรตราบใดที่เย่แจ๋หยิ่งไม่ตายก็พอ! “ ตาเฒ่าเย่น ข้ายอมรับแล้ว เขาไม่ตายได้ใช่หรือไม่?” ใครจะรู้…… ปากตาเฒ่า