บทที่123 กัดไหล่นาง

บทที่123 กัดไหล่นาง   แค่คิดถึงภาพนั้น หลานเยาเยาก็อดเสียวสันหลังไม่ได้!  เป็นไปไม่ได้หรอก  ถ้าเป็นแบบนี้ นางคงตบเย่แจ๋หยิ่งตายไปแล้ว  “เขาไปตอนไหน?” หลานเยาเยาถามอ่อนแรง  “แน่นอนว่าต้องหลังฟ้าสางสิ! เสด็จอาเป็นผู้ชายคนแรกของเจ้า เจ้าก็เป็นผู้หญิงคนแรกของเสด็จอา หลังจากคืนนึงแล้วอารมณ์ยังค้างอ