已经是第一章了
บทที่ 137 รอยจูบกลางฝนพรำ
บทที่ 137 รอยจูบกลางฝนพรำ
หลานเยาเยาที่นั่งอยู่บนหลังม้าด้วยตัวที่เปียกโชก สายตามองไปยังข้างหน้าที่ชายคาบ้านสองฝั่งกำลังเริ่มห่างหายไปอย่างรวดเร็ว
อีกในไม่ช้าก็จะถึงจวนอ๋องเย่แล้ว หลานเยาเยาจึงรีบเร่งความเร็วขึ้น
แต่แล้ว!
ตรงหน้าก็ปรากฏร่างของใครบางคนขึ้นมา
ให้ตายเถิด กลางค่ำกลางคืนทั้งยังฝนตก
已经是最新一章了
加载中
