已经是第一章了
บทที่ 240 สักคนก็อย่าเหลือไว้
บทที่ 240 สักคนก็อย่าเหลือไว้
เวลาผ่านไปสิบห้านาที
หลานเยาเยาที่อยู่ในห้องใหม่ กำลังขบคิดปัญหาบางอย่าง
“ก๊อกก๊อกก๊อก.....”
เสียงเคาะประตูเป็นจังหวะดังขึ้น
หลานเยาเยาขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ก็ยังลุกขึ้นไปเปิดประตู
ประตูห้องเปิดออก ภาพที่ปรากฏในสายตาคือองครักษ์ผู้หนึ่งที่ร่างกายกำยำ เขาทำความเคาร
已经是最新一章了
加载中
