已经是第一章了
บทที่77จูนหยูนเสวี่ยคือเป็ดป่า
บทที่77จูนหยูนเสวี่ยคือเป็ดป่า
ภายในลานเทียนโจ้ง
รองผู้อำนวยการเหอจงใบหน้าทมึนตึงสายตามองตรงไปที่หลัวฉีที่นอนร้องเจ็บปวดอยู่บนเตียง“รองผู้อำนวยการลูกศิษย์ท่านเส้นเอนแขนถูกทำลายกระดูกก็เชื่อมไม่ได้แล้วข้าเสียใจด้วย”
“เสียใจด้วยบ้าบออะไรจูนจิ่วนั้นทำแปปเดียวก็เชื่อมเสร็จแล้วเจ้ายังกล้าพูดว่าศิษย์ข้
已经是最新一章了
加载中
