บุปผาเสน่ห์หา หมอยายอดฝีมือ
- 人气
- 7542 万
- 5
นางเป็นหมอเทวดา เก่งที่สุดทั้งการรักษาและการใช้พิษ ข้ามภพมา กลายเป็นคุณหนูไร้ค่าที่ใครก็สามารถรังแกได้ ฮ่องเต้หลงรักนาง ทีนี้ใครกันแน่ที่เป็นคุณหนูไร้ค่า？
连载
-
บทที่1หมอเทวดาจูนจิ่ว -
บทที่2เมืองเฟิงหลัวตระกูลจูน -
บทที่3ตบหน้า -
บทที่4จูนจิ่วคนเดิมผู้อนาถ -
บทที่5เจ้านายหล่อมากหล่อที่สุดเลย -
บทที่6ทางของข้าก็คือเจ้า -
บทที่7จูนเชียนเชียนกลายเป็นคนใบ้ -
บทที่8สาเหตุที่ข้ามภพ -
บทที่9เกี่ยวอะไรกับข้า -
บทที่10ยาหุ่นเชิด -
บทที่11ถือว่าเจ้าสั่งสอนข้า -
บทที่12จูนจิ่วโจรคนนี้ -
บทที่13รีบไปเอาเห็ดหลินจือ -
บทที่14เจ้าพูดว่าใครเป็นหมอไม่มีน้ำยา -
บทที่15หลีกไป -
บทที่16ยาปรุงจิต -
บทที่17หยูนเฉียว -
บทที่18สองฝ่ามือเมื่อกี้ยังไม่ค่อยดัง -
บทที่19ยาวี่เจียง -
บทที่20จูนเชียนเชียนมา -
บทที่21จัดการนางเสีย -
บทที่22นังแพศยาผู้นั้นหายหัวไปไหนแล้ว -
บทที่23งานชมหิน -
บทที่24มีเงินไว้ฟาดหน้าสักฉาด -
บทที่25พวกเราช่างมีวาสนาต่อกัน -
บทที่26กล้าหรือไม่กล้ามาพนันหินกับข้า -
บทที่27คุกเข่าขอโทษเสีย -
บทที่28ขยะเสียจนไม่รู้ว่าจะเรียกว่าขยะอย่างไร -
บทที่29ไม่ใช่คนบ้าก็ต้องเป็นปีศาจ -
บทที่30พวกเขารนหาที่ตายถ้าอย่างนั้นจงสนองให้พวกเขาสมปรารถนา -
บทที่31ต้องสังหารจูนจิ่วให้ได้ -
บทที่32งานฉลองครอบครัวสักครั้งเป็นอย่างไร -
บทที่33แม่นางผู้นี้เป็นคนสติวิปลาสใช่หรือไม่？ -
บทที่34สุนัขประจำบ้านตัวหนึ่ง -
บทที่35ลงมือด้วยความเฉียบคมและดุดัน -
บทที่36โม่อู๋เยว่กลับมาแล้ว -
บทที่37เจ้าเอาคนจากตระกูลใหญ่มาขู่ข้า -
บทที่38เม็ดลูกกลอนย่อยศพที่น่าสยดสยอง -
บทที่39จูนเหลยคือบทเรียนถัดไปของเจ้า -
บทที่40เจ็บปวดที่ใจราวกับโดนมีดกรีด -
บทที่ 41 เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์เจอทางตันมาหาข้า -
บทที่ 42 เป็นเพราะเจ้า -
บทที่ 43 ล้างเอ็นกลั่นไขกระดูก -
บทที่ 44 ล่อนจ้อน -
บทที่ 45 ดูพอหรือยัง -
บทที่ 46 บรรลุนักจิตชั้นสอง -
บทที่ 47 นางจะทำให้จูนจิ่วไม่เหลือแม้แต่กระดูก -
บทที่ 48 จูนไห่เทียนบ้าไปแล้ว -
บทที่ 49 ผู้ใดวิพากษ์วิจารณ์เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ ฆ่าให้หมด -
บทที่ 50 หน้าไม่อายจริงๆ -
บทที่ 51 จ้าวเห้อไม่ใช่คน -
บทที่ 52 ทำไมเจ้าลงมือทำร้ายคน -
บทที่ 53 ขโมยหน้าด้าน -
บทที่ 54 แม่สาวน้อยคนนี้โหดมาก -
บทที่ 55 นางถือสามาก -
บทที่ 56 ก้าวเข้าสู่จุดสูงสุดของชีวิต -
บทที่ 57 ระหว่างเจ้ากับข้า เป็นศิษย์อาจารย์กันแบบนี้ -
บทที่ 58 ซั่งกวนอี่หรงกระอักเลือด -
บทที่ 59 อย่าคิดแงะกำแพงข้า -
บทที่ 60 รอคนใจระยำคนนั้น -
บทที่61ก้าวเข้าตระกูลจูนอย่างภาคภูมิ -
บทที่62หมดหนทางเดินนางตายแน่แล้ว -
บทที่63หญิงก็ร้ายชายก็เลว -
บทที่64คู่หญิงโฉดชายชั่วหน้าไม่อาย -
บทที่65โดนใส่ร้าย -
บทที่66ข้ากับเจ้าหมั้นกันจริง -
บทที่67ผู้ใดแต่งกับเจ้าผู้นั้นเจ้าผู้นั้นทิ้งความรักของตัวเองไป -
บทที่68ข้าไม่เคยพบท่านมาก่อน -
บทที่69วางกับดักให้เฟิ่งเซียวโดดเข้าไป -
บทที่70เสี่ยวจิ่วคือนางปีศาจ -
บทที่71เจ้าอยากแต่งงานกับจูนจิ่ว -
บทที่72ข้าวางแผนจะไปที่เทียนโจ้ง -
บทที่73เพราะว่าเจ้าระลึกถึงจูนจิ่ว -
บทที่74ใครกันที่ลอบจู่โจมนายท่าน -
บทที่75เจ้าตาบอดหรือไง -
บทที่76ดึงจนตับไตและใบหน้าเจ็บปวด -
บทที่77จูนหยูนเสวี่ยคือเป็ดป่า -
บทที่78ยาพิษหนึ่งหยดสามารถฆ่าคนตายเป็นร้อย -
บทที่79บัตรเทียนโจ้งชิ้นที่หนึ่ง -
บทที่80พวกสมรู้ร่วมคิดต้องฆ่า -
บทที่81แต่ละคนก็แค่เศษสวะ -
บทที่82นี่คือการเรียกหาโม่อู๋เยว่แล้วหรือ? -
บทที่83คู่ครองวิญญาณตราบชั่วชีวิต -
บทที่84บัตรเทียนโจ้งลดแหลก -
บทที่85ขอแสดงความยินดีกับพวกเจ้าที่ได้เป็นศิษย์สำนักเทียนโจ้ง -
บทที่86ม๊วฟๆแล้วผลักโม่อู๋เยว่ล้มลง -
บทที่87ไล่จูนจิ่วออกจากสำนักเทียนโจ้ง -
บทที่88เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ไม่อยากรับผิดชอบ? -
บทที่89ขอคิดดอกเบี้ยก่อน -
บทที่90หมาดีไม่ขวางทาง -
บทที่ 91 ผู้กำชัยท่ามกลางชายชั่วทั้งมวล -
บทที่ 92 ส่งเขาขึ้นบนฟ้าเคียงบ่าเคียงไหล่กับพระอาทิตย์ -
บทที่ 93 ใครเป็นผู้บงการเบื้องหลัง -
บทที่ 94 ชายปากดี -
บทที่ 95 บังอาจรังแกจูนจิ่วต่อหน้า -
บทที่ 96 เจ้าอิจฉาริษยาเสียแล้ว? -
บทที่ 97 ถูกกำปั้นจนบิดามารดานางจำไม่ได้ -
บทที่ 98 เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์นี่เจ้ากำลังหลบข้าหรือ -
บทที่ 99 ถามว่าจูนหยูนเสวี่ยทำผิดต่อใคร -
บทที่ 100 เพราะเจ้าอ่อนแอเกินไป -
บทที่101ใครก็ตามที่ขัดขวางนางต้องตาย -
บทที่102มันรู้สึกดีขออีกหนึ่งรอบ -
บทที่103ทำไมต้องจับมือ -
บทที่104ตกใจสามส่วนดีใจเจ็ดส่วน -
บทที่105เสี่ยวจูนเอ๋อร์เป็นคนของข้า -
บทที่106ข้าต้องการจำนวนเมล็ด -
บทที่107ไม่เลือกวิธีการ -
บทที่108ลอบฆ่าจูนจิ่วที่เขาปู้หว่ง -
บทที่109วางยาพิษ -
บทที่110สัตว์ทิพย์ระดับหนึ่งเสือโคร่ง -
บทที่111นั่งรอคอยให้โชคลาภลอยมาหา -
บทที่112คงไม่ดุร้ายขนาดนั้นหรอกใช่ไหม -
บทที่113ธูปเรียกสัตว์ทิพย์กลุ่มหมาป่าละโมบปรากฏตัว -
บทที่114ข้าชอบเจ้าอย่างไม่อาจห้ามได้ -
บทที่115 โกรธคนอื่นเพราะความหึงหวง -
บทที่116เขาคือนักจิตชั้นห้า -
บทที่117ให้คำมั่นสัญญากับเจ้า -
บทที่118นักฆ่ากลุ่มหมาป่าละโมบอยู่ที่ไหน -
บทที่119ฆ่าฆ่าฆ่า -
บทที่120หากอยากมีชีวิตอยู่เจ้าก็ต้องฆ่านาง -
บทที่ 121 หน้าหนาวแล้ว ฆ่าล้างตระกูลจูน -
บทที่ 122 ไร้ยางอาย -
บทที่ 123 หากได้ตัวจูนจิ่วมา -
บทที่ 124 นรกไม่มีประตู เจ้ากลับพุ่งเข้ามา -
บทที่ 125 ข้ารอต่อไปไม่ไหวแล้ว -
บทที่ 126 เตะเฟิ่งเทียนฉี่ -
บทที่ 127 เหยียบลงไปอย่างโหดเหี้ยม！ -
บทที่ 128 โม่อู๋เยว่ ข้ารักเจ้าจริงๆ -
บทที่ 129 ข้าน่ารัก ข้าขนนุ่ม -
บทที่ 130 คนเจ้าเล่ห์มันก็เป็นคนเจ้าเล่ห์อยู่วันยังค่ำ -
บทที่ 131 ยอมให้ผู้อื่นไปไม่ได้ -
บทที่132 ประหลาดใจหรือไม่ หวาดเกรงหรือไม่ -
บทที่133 นี่คือหยกทิพย์ -
บทที่134 ไม่ว่ายังไงก็ต้องย้อนกลับมาแน่ -
บทที่135แววตาแห่งการเคารพ -
บทที่136 เฟิ่งเซียวก็มา -
บทที่137โดนหลอกเข้าแล้ว -
บทที่138นางเลือกคนไม่ผิด -
บทที่139งูเจียวมอบตันจู -
บทที่140 ใครกันที่กล้ารังเกียจเขา จนไล่เขาไป -
บทที่ 141 เฟิ่งเซียวเคยมาหานางหรือ? -
บทที่ 142 เจ้าจงแหกตาดูเสียให้ดี -
บทที่ 143 นางไม่เชื่อหรอก ทำแบบนี้แล้วจูนจิ่วยังไม่ตายอีก -
บทที่ 144 กรีดร้องเสียงแหลม -
บทที่ 145 หัวใจแห่งดาบ -
บทที่ 146 หินทิพย์ชั้นห้า นางขอน้อมรับ -
บทที่ 147 หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ -
บทที่ 148 กลิ้งเต็มพื้น ร้องไห้เรียกหาพ่อหาแม่ -
บทที่ 149 ในสมองเต็มไปด้วยน้ำหรือ? -
บทที่ 150 การตอบสนองของเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์น่าสนใจขนาดนี้เชียว -
บทที่ 151 รักษาโล่ชิวเห้อ -
บทที่ 152 ชื่อเสียงนางจะต้องป่นปี้แน่นอน -
บทที่ 153 จิตใจเหี้ยมโหดเยี่ยงหมาป่า -
บทที่ 154 ตั้งใจจีบนายท่านของเจ้า -
บทที่ 155 เหอจงใช้วิธีการโหดเหี้ยม -
บทที่ 156 ดึงผ้าคลุมบนหัวออกความจริงถูกเปิดเผย -
บทที่ 157 ถูกเฆี่ยนตีจนตาย -
บทที่ 158 งานแต่งของจูนหยูนเสวี่ยกับเฟิ่งเทียนฉี่ -
บทที่ 159 พิธีเสร็จสิ้นส่งเข้าเรือนหอ -
บทที่ 160 วันนี้ข้าจะต้องฆ่าเจ้าให้ได้ -
บทที่ 161 สวมรอยเป็นจูนจิ่วแล้วจะเฟื่องฟูขึ้นมาชั่วพริบตาเดียว -
บทที่ 162 เก็บกวาดและโค่นล้มตระกูลจูน -
บทที่ 163 เจ้าห้ามดื่มเหล้า -
บทที่ 164 จูนหยูนเสวี่ยไสหัวออกไปจากสำนักเทียนโจ้ง -
บทที่ 165 โอ้โฮ โป๊ะแตกแล้ว -
บทที่ 166 ข้ายังมีโม่อู๋เยว่ -
บทที่ 167 จูนจิ่วเป็นยาถอนพิษของเขา -
บทที่ 168 การคัดเลือกศิษย์ดีเด่นเริ่มขึ้นแล้ว -
บทที่ 169 หากเป็นผู้ชายก็อย่าปอดแหก -
บทที่ 170 เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ใช้ไม่ถึงสามท่า -
บทที่ 171 ใครกันที่ให้ความมั่นใจกับนาง -
บทที่ 172 นี่คือลูกพายุฝน -
บทที่ 173 มีสุนัขกำลังเห่าร้อง -
บทที่ 174 จูนจิ่ว ประลองกับ จูนหยูนเสวี่ย -
บทที่ 175 ยังจะฝันอยู่อีก -
บทที่ 177 สิ้นเนื้อประดาตัวเพื่อเจ้า ถือเป็นความยินดียิ่ง -
บทที่ 178 ไอ้บ้ากามที่ยอมเสียเงินเพื่อเกี้ยวนาง -
บทที่ 179 หินทิพย์ชั้นสี่ที่ใหญ่เท่ากำปั้น -
บทที่ 180 แหวนมิติ -
บทที่ 181 เฟิ่งเทียนฉี่สิ้นแล้ว -
บทที่ 182 คนที่ฆ่าเจ้าคือข้าเองถูหยุน -
บทที่ 183 ราวกับดูคนไร้สติ -
บทที่ 184 เก่งเยี่ยมยุทธมากหรือกระไร -
บทที่ 186 ไอ้สารเลวด่าใครหรือ -
บทที่ 187 ศัตรูของข้า -
บทที่ 188 สตรีนางนี้เป็นใคร -
บทที่ 189 แม้นญาติมิตรก็เอาชีวิต -
บทที่ 190 แท้จริงแล้วใครเป็นนายหญิงกันแน่ -
บทที่ 191 กุญแจผ่านด่าน -
บทที่ 192 ข้าขอพนันจูนจิ่ว -
บทที่ 193 นางมีโอกาสเพียงครั้งเดียวเท่านั้น -
บทที่ 194 ช่วยข้าด้วย -
บทที่ 195 ดอกตงเตียชอบน้ำที่มีปลาฉนาก -
บทที่ 196 พวกเจ้าอย่ามาเสียใจในภายหลัง -
บทที่ 197 หนังหน้าหนาขึ้นไม่น้อย -
บทที่ 198 ฆ่าปาดคอด้วยดาบ -
บทที่ 199 นางเป็นปีศาจหรือไง -
บทที่ 200 ไต่สวนจูนหยูนเสวี่ย -
บทที่ 201 จูนจิ่วกำลังพูดจาโอ้อวดอันใด -
บทที่ 202 หมอเทวดาจูนจิ่วสมดั่งคำร่ำลือ -
บทที่ 203 PK สัตว์ตงเตียจนผ่านด่าน -
บทที่ 204 คิดถึงข้าหรือ? -
บทที่ 205 ไม่ใช่โบตั๋นและไม่เป็นผี -
บทที่ 206 จูนหยูนเสวี่ยนางตัวกำมะลอ -
บทที่ 207 คิดจะก่อเรื่อง -
บทที่ 208 ศิษย์สายหลัก นี่มันจะเป็นไปได้อย่างไร -
บทที่ 209 นี่มันวิธีการประหลาดอะไร? -
บทที่ 210 ชายหญิงมิควรใกล้ชิดกันเกินไป -
บทที่ 211 ทำไมถึงจูบอีกแล้ว -
บทที่ 212 เจ้ามันคนเลว -
บทที่ 213 เดินหน้าเข้าหาผู้ชายที่ชอบ -
บทที่ 214 ทำให้จูนหยูนเสวี่ยขึ้นสวรรค์ -
บทที่ 215 สำนักเทียนอู่จงนั้นไม่ธรรมดา -
บทที่216 แม่เอ๊ย ตกใจจนขาอ่อนหมดแล้ว -
บทที่217 พรสวรรค์ยอดเยี่ยม -
บทที่218 ชวนข้าอยู่ด้วยกัน -
บทที่219 วิชาฝึกร่างกายชั้นที่หนึ่ง -
บทที่220 ศิษย์น้องเจ้าเปียกหมดแล้ว -
บทที่ 221 เสพติดความรุนแรงแล้วกระมัง -
บทที่222 เปล่งประกายให้สายตาห่วยๆเหล่านั้นบอดไปเลย -
บทที่ 223 ข้าเลื่อมใสอาจารย์อา -
บทที่224 ไม่พอใจก็จะสู้จนกว่าเจ้าจะพอใจ -
บทที่225 บรรลุ -
บทที่ 226 ชิงหยู่ได้ยินหมดแล้ว -
บทที่227 อู๋เยว่ผู้รู้ใจ -
บทที่228 กับจูนจิ่วข้ายากจะควบคุมตัวเองได้ -
บทที่229 ข้าจะกินเจ้าก่อน -
บทที่230 พวกเจ้ามีตาหามีแววไม่ -
บทที่ 231 เอาหมาบ้านี่ออกไปเสีย -
บทที่ 232 เป็นสาวกแห่งตันจงแล้วมันทำไม -
บทที่ 233 ปกป้องอยู่ข้างกาย เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์มีข้าอยู่แล้ว -
บทที่ 234 บังอาจนัก ไอ้ขยะพวกนี้ -
บทที่ 235 เหตุแห่งหายนะ -
บทที่ 236 ยังจะมีอะไรอีก -
บทที่ 237 สำนักเทียนอู่จงกลับกลายเป็นผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด -
บทที่ 238 ชิ่วชิ่ว ไสหัวไปซะ! -
บทที่ 239 ตัวข้านั้นไม่ร่วมทัพกับพวกไก่กา -
บทที่ 240 ความโหดร้ายของจูนจิ่ว เหมือนไดโนเสาร์ในร่างมนุษย์ -
บทที่ 241 อาเจ็กเสี่ยวช่วยเก่งโครต -
บทที่ 242 ปะทะเข้ากับตันจง สั่งสอนพวกมัน -
บทที่ 243 ใช่คนที่อยู่เบื้องหลังหรือเปล่า -
บทที่ 244 นักรบผู้พลีชีพแห่งเทียงฉิว -
บทที่ 245 ใครที่ปล่อยให้จูนจิ่วหนีไปได้ ข้าจะฆ่ามันทิ้ง -
บทที่ 246 ยาพิษขั้นรุนแรงนี้ไม่ธรรมดา -
บทที่ 247 ทุกท่านเจ็บหน้าไหม -
บทที่ 248 ถึงที่หมายแล้วรวมตัวกันอีกครั้ง -
บทที่ 249 ห้ามเปิดเผยจูนจิ่วเด็ดขาด -
บทที่ 250 ไม่เรียกจูนหยูนเสวี่ยแล้วจะเรียกหมาหรือ
查看全部
这里折叠
留言
评论正在审核中~