已经是第一章了
บทที่222 เปล่งประกายให้สายตาห่วยๆเหล่านั้นบอดไปเลย
บทที่222 เปล่งประกายให้สายตาห่วยๆเหล่านั้นบอดไปเลย
เหอซ่านมองกิริยาเหมือนได้รับบาดเจ็บของชิงหยู่แวบหนึ่ง เขาเอ่ยปากห้ามเหล่าผู้อาวุโส “ไม่ว่าใครก็ไม่ต้องออกไป”
“ท่านเหอท่านหมายความว่าไง หรือว่าท่านจะให้เรามองจูนจิ่วได้รับบาดเจ็บ นางเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็กๆ หากได้รับบาดเจ็บนางจะเจ็บปวดแค่ไหนกัน”ผู้
已经是最新一章了
加载中
