บทที่1 ตอน "ยามรัก" 1

เสียงกุกกักดังอยู่ในห้องครัวทำให้ชายหนุ่มร่างใหญ่ที่เดินออกมาจากห้องนอนสวมแค่กางเกงนอนผ้าแพรขายาวสีน้ำเงินแค่ตัวเดียว เขาย่ำเท้าเข้ามาเพราะได้ยินเสียง คนร่างหนายืนเต็มความสูง 183เซนติเมตร หัวไหล่หนาอันว่างเปล่าพิงขอบประตูห้องครัว สายตาเข้มสำรวจจ้องมองสาวร่างบางตั้งแต่ลำคอระหง แผ่นหลังบางห่อหุ้มด้วยเสื้อกล้าม ผมยาวสลวยดำเงาแผ่เต็มกลางหลังความยาวของผมนุ่มถึงเอวคอดกิ่ว สายตาของเขายังเลือนลงมามองเอวเล็ก สะโพกผายกลมกลึงมีแค่กางเกงนอนขาสั้นห่อหุ้ม ทำให้มองเห็นเรียวยาวสวย เธอยืนหันหลังให้กับเขา ขะมักเขม้นทำอาหารเช้า ปุริมอมยิ้มเล็กน้อยตรงมุมปาก แล้วก้าวเท้าเดินเข้าไปหาร่างของสาวน้อย “หอมจัง ทำอะไรอยู่ครับคนสวย?” ปุริมใช้แขนทั้งสองข้างสอดเข้าช่วงเอวคอดกิ่ว แล้วโอบกอดคนร่างน้อยจากทางด้านหลัง เขาก้มลงเพราะเขาตัวสูงกว่าเธอมาก ยื่นใบหน้าเข้าไปหา ปลายจมูกโด่งคมสันสูดดมเอากลิ่นหอมจากพวงแก้มของเธอซ้ายขวา ปากหยักก็กระซิบถามข้างใบหู “พี่ปุ๊ตื่นแล้วเหรอคะ?” ปานประเขินอาย เอียงใบหน้าหนีปลายจมูกของเขา ชำเลืองสายตามองคนร่างโต มือของเธอก็ยังวุ่นอยู่กับการทำอาหารเช้า “ทำไมตื่นเช้าจังครับ?” ชายหนุ่มรั้งตัวให้เธอหันมาหา แขนหนาก็ยังกอดอยู่ที่เอวบาง ปากหยักยังตอดเล็กตอดน้อยตามเรียวปากบาง “พี่ปุ๊มีประชุมแต่เช้าที่มหาวิทยาลัยไม่ใช่เหรอค่ะ ปานเลยตื่นเช้ามาทำอาหารให้ไง” แหงนใบหน้าขึ้นมองเขาอย่างเอียงอาย ดวงตากลมโตมองใบหน้าของคนรัก เขายังหล่อเหลาเหมือนเดิมถึงจะอายุ 36ปีแล้วก็ตาม เธอและเขาเจอและรักกัน เพราะเธอเป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยของเขา สองปีแล้วสินะที่เธอยินยอมเข้ามาอยู่กับเขาและซื้อคอนโดอยู่ด้วยกัน “วันนี้ออกไปทำธุระกับพี่นะครับ” ปุริมย่อตัวลงแล้วใช้แขนสองข้างอันกำยำซ้อนอุ้มร่างแน่งน้อยขึ้นแนบอก ปากหยักก้มลงกระซิบตรงข้างหู “พี่ปุ๊ไม่ไปสอนเหรอคะ?” เปรยเสียงใสถามเขา เพราะปกติเช้าวันจันทร์ชายหนุ่มจะเข้าประชุมและมีสอนที่มหาวิทยาลัย เธอเอียงหน้ามองเขา “วันนี้พี่ให้นุวัตน์ช่วยจัดการให้แล้วครับ” เอ่ยเสียงเข้มตอบทั้งที่ยังจูบปากบาง แบบจูบไปคุยไป “เดี๋ยวค่ะพี่ปุ๊จะทำอะไรคะ? ปานจะทำข้าวเช้าค่ะ” เธอดิ้นอยู่ในอ้อมกอดของเขา แต่สองแขนสวยยกขึ้นโอบรอบคอหนาไว้แน่น “พี่ยังไม่หิว” ชายตัวโตบอกเสียงหื่น สายตาเข้มยังมองเธออย่างเจ้าเล่ห์ “ปล่อยปานลงนะคะ...” “อาบน้ำด้วยกันนะครับ” เขาอุ้มร่างบางพาเดินเข้ามาในห้องน้ำ เท้าขวาผลักประตูห้องให้เปิดออกแล้วใช้เท้าข้างเดียวกันดันให้ปิดลงเหมือนเดิม เขาวางร่างบางให้นั่งบนเคาน์เตอร์อ่างล้างหน้า โดยยังมีร่างของเขาคร่อมอยู่ สองมือหนาก็ยังลูบไล้ผิวเนียนบนลำแขนสลวย ไล้ลงมาตรงปลายเสื้อแล้วรั้งขึ้นไปข้างบน เขาถอดเสื้อให้กับเธอ “พี่ปุ๊ปล่อยปานลงเลยนะ” หญิงสาวพยายามดิ้นให้หลุดออกจากอ้อมกอดของเขา เธอยกแขนทั้งสองข้างโอบกอดร่างเปลือยเปล่าของตัวเองไว้ “อย่าห้ามพี่เลยนะคนดี” คนตัวโตโน้มใบหน้าเข้าหา ริมฝีปากของเขาประกบเรียวปากบางของเธอ ไล้เล็มเลาะจูบเน้นตรงพวงแก้มเนียน จมูกไซ้ลงมาตามแนวคางช่วงลำคอ เรียวปากหนาเล็มผิวนุ่มมาหยุดอยู่ตรงช่วงทรวงอกของเธอ แขนสลวยถูกมือหนาผลักออกจากอกนวล ปลายลิ้นร้อนปาดเลียยอดปทุมถันสีชมพูสลับกันไปมาไม่ให้น้อยหน้ากันและกันจนเกิดเป็นเม็ดไต พอหนำใจตรงทรวงอกอิ่ม เรียวปากหยักไล้ชิมผิวหวานลงมาตามผิวผ่องจนถึงหน้าท้องแบนเนียน เขาอยากให้พื้นที่ตรงนี้ป่องออกมาบ้างจัง เขาใช้ปากกัดและคาบขอบกางเกงนอนของเธอถอดออกจากสะโพกกลมไล้ลงมาตามเรียวขาสวย สายตาของเขาเหลือบขึ้นไปมองคนตัวหอมที่หายใจรวยริน “พี่ปุ๊อย่าค่ะ” ปานประดับเปรยบอกชายหนุ่ม เสียงของเธอสั่นเครือ ร่างบางผวาสะดุ้งทุกครั้งเพราะแรงสัมผัสของเขา ขณะนี้ใบหน้าหยกซุกอยู่ตรงหน้าขาขาว จมูกและเรียวลิ้นช่วยกันทำงานเรียวลิ้นหนาตวัดเลียตรงรอยแยกของกุหลาบสีชมพู สร้างความเสียวซ่านให้กับหญิงสาว มือบางทั้งสองข้างยื่นเข้าไปขยุ้มผมหนานุ่มของชายหนุ่มดึงทึ้งเพราะเธอทนความเสียวรัญจวนใจไม่ไหว “อ้าขาออกกว้างๆสิปาน” เสียงของเขายังงึมงัมอยู่ตรงช่อชบา มือหนารั้งสะโพกงอนที่พยายามขยับหนีไว้แน่น “พี่ปุ๊...ปานไม่ไหวแล้วนะคะ จะทำอะไรก็รีบทำสิคะ” ขาเรียวสลวยทั้งสองข้างพาดลงไปบนหัวไหล่กว้าง ปลายเท้าเรียวจิกลงบนแผ่นหลังแกร่ง ชายหนุ่มทำตามที่หญิงสาวขอร้อง เขาเร่งความเร็วตวัดลิ้นตรงจุดเสียวของเธอ “หวานเหลือเกิน” กระซิบบอกทั้งที่ยังใช้ลิ้นตวัดเลียดูดกินน้ำหวานและยังใช้เรียวนิ้วใหญ่สองนิ้วชักเข้าออกตรงหลุมรัก ทำซ้ำกันหวังส่งหญิงสาวไปชมความสวยงามบนท้องฟ้า “อ๊ายย...พี่ปุ๊ช่วยปานด้วย อืออ” ร่างบางผวาโอบกอดศีรษะของชายหนุ่ม มือเรียวขยุ้มเส้นผมนุ่มเพราะความเสียวสะท้าน บทรักที่เขาทำให้เธอ เขาไม่คิดรังเกียจ หญิงสาวซบแผ่นหลังพักพิงบานกระจกเงาบานใหญ่หายใจรวยรินอย่างเหนื่อยล้าอันเป็นผลจากการปรนเปรอของชายหนุ่ม “หอมเหลือเกินสาวน้อย” เงยหน้าออกจากร่องเนื้อของเธออย่างอ่อยอิ่ง กลิ่นสาบสาวและน้ำหวานของคนตัวน้อยเขากินบ่อย คนตัวโตลุกขึ้นยืนเต็มความสูง แล้วขยับก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว มือหนาจับขอบกางเกงนอนของตัวเองถอดออกถึงปลายเท้า โยนลงไปบนตะกร้าใส่เสื้อผ้าไว้ซัก “มองพี่สิปาน” เขาเอ่ยบอก มือหนายังสัมผัสตัวตนของตัวเองที่มันใหญ่โตแข็งเป็นท่อนยาว มือลูบไล้ส่วนที่เป็นหนังห่อหุ้มชักมันขึ้นลง ทำให้มองเห็นปลายหัวหยักสีชมพู เขาทำอยู่อย่างนั่นแม้แต่ต่อหน้าเธอ ใบหน้าของเขาเหยเกเสียวสะท้าน “พี่ปุ๊...” ปานประดับยังหลงเหลือความเสียวซ่าน เธอเงยหน้าหวานขึ้นมองร่างกายของเขา อกแกร่งมีขนอ่อนเป็นปุยขึ้นเต็มแผ่นอกเรียงยาวลงมาถึงหน้าท้องแน่นหนาที่ไร้ไขมัน ช่วงขาและลำแขนเป็นมัดๆ มันบ่งบอกว่าชายหนุ่มออกกำลังกายอย่างสม่ำเสมอ เธอมองเขายิ่งหลงใหลในรูปร่าง ปานประดับเหลือบสายตาขึ้นมองใบหน้าของเขาที่ส่งสายตาอย่างกระหายมองเธออยู่แล้ว ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตัวเองที่มันวาววับเปียกแฉะเพราะน้ำผึ้งของเธอ พร้อมทั้งยกนิ้วสองนิ้วที่ชุ่มไปด้วยน้ำหวานดูดเลียต่อหน้าเธอ การกระทำของคนหื่นสร้างความอับอายแก่คนตัวน้อยยิ่งนัก เธอรีบเบือนใบหน้าหนีคนหน้ามึนทันที “คนบ้า กินไปได้ไง” ใบหน้าแดงระเรื่อเพราะอาย ที่เขาทำแบบนี้ต่อหน้า “อร่อยดีครับ หวานด้วย” คนหน้ามึนตอบหน้าตาเฉย แล้วก้าวเดินเข้ามาหา มือหนาจับสะโพกงอนให้มาประชิดตรงระหว่างขาของเขา สะบัดสะโพกของตัวเองให้ความใหญ่โตถูไถตรงรอยแยกเพื่อหยอกล้อเธอเล่น แต่เป็นเขาเองที่เกิดความเสียวทรมานใจปวดตรงท่อนเอ็นยิ่งนัก ใบหน้าหนายื่นเข้าไปจูบเธอจนหญิงสาวได้ลิ้มลองรสน้ำหวานและกลิ่นสาบสาวของตัวเอง มือหนาก็จับให้ขาเรียวของเธอทั้งสองข้างแยกออกจากกัน “พร้อมนะครับ” ปากหยักร้อนรุ่ม โฉบลงประกบจูบเรียวปากบางที่บวมเจ่อเล็กน้อย เขากระซิบบอกเธอ จูบเธออยู่อย่างนั้น แล้วผละออกก้มหน้ามองช่วงล่างของตัวเอง แล้วจับท่อนเอ็นใหญ่ร้อนถูไถตรงช่องทางรัก ผลักดันเข้าไปทีละนิดจนสุดลำแล้วหยุดแช่ไว้ “พี่ปุ๊เดี๋ยวก่อนค่ะ” ปานประดับขยับสะโพกหนี เพราะเขาลืมสิ่งสำคัญอะไรบางอย่าง “ปานจ๋า...อ่า...” ความคับแน่นบีบรัดท่อนเอ็น ทำให้ชายหนุ่มต้องหยุดนิ่ง ถ้าเขาขยับมีหวังได้หลั่งออกมาแน่ “ซี้ดด...พี่ปุ๊ขา ทำไมไม่ใส่ถุงยางอนามัยล่ะคะ?” มือบางรีบยกขึ้นผลักหน้าท้องแน่นหนาของเขาให้ออก เธอพยายามรั้งสะโพกของตัวเองหนีออกจากสะโพกสอบ แล้วเงยหน้าเป็นกังวลมองชายหนุ่ม เธอยังไม่พร้อมในเวลาแบบนี้ ถึงจะรักเขาและสัญญากันว่าจะแต่งงานกันในเร็ววัน แต่เธอก็ไม่พร้อมที่จะท้องตอนที่ยังศึกษาอยู่ ไม่อยากให้พ่อแม่ผิดหวังในตัวเธอมากกว่านี้ “เดี๋ยวพี่จะเอาออกข้างนอกนะครับพี่ขอนะคนดี พี่ไม่อยากใช้ถุงอะไรนั่น” เขารู้ว่าเธอยังไม่พร้อมที่จะมีเจ้าตัวน้อย อีกอย่างสาวน้อยเกิดมีอาการแพ้ยาคุมด้วย ดีเหมือนกันวันนี้แหละเขาจะสร้างเจ้าตัวน้อยขึ้นเอง เบื่อเหลือเกินที่ต้องมาใช้ไอ้เครื่องป้องกันบ้าบออะไรนั่น ท้องเป็นท้อง “พี่ปุ๊...” เปรยเสียงใสบอกเขาเสียงสั่นๆ เธอใจสั่นหวันไหวกับคำพูดของเขา “ชู่วว...อย่าห้ามพี่เลยนะคนดี” เขาก้มหน้าเข้าหาเธอ จูบริมปากบางที่ช่างฉอเลาะปิดไว้ไม่ให้เธอเอ่ยอะไรอีก มือหนาทั้งสองข้างซ้อนเข้าใต้สะโพกงอนยกขึ้นเล็กน้อย จับให้น้องน้อยอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน มือเรียวใหญ่ลูบไล้ตามเรียวขาเนียนจนไปถึงปลายเท้าแล้วจับยกขึ้นทั้งสองข้างให้พาดบนหัวไหล่ เขาก้มลงมองตัวตนของตัวเองที่ชี้โด่ยาว มือใหญ่สั่นเทาจับท่อนเนื้ออันแข็งแกร่งจดจ่อถูไถอีกครั้งตรงช่องทางรัก สะโพกสอบก็ขยับสะบัดดันความเป็นชายเข้าไปใหม่อีกจนสุดลำ ขยับเขยื้อนเข้าออก สร้างความเสียวซ่านให้กับเธอและเขา “พี่ปุ๊ขา...ปานไม่ไหวแล้วค่ะ” ปานประดับหายใจหอบถี่ยิบราวคนขาดน้ำ ร่างระหงผวาเข้าหาร่างหนา สองแขนเรียวยกขึ้นโอบกอดรอบคอหนา เธอทนความเสียวรัญจวนใจไม่ไหวอีกแล้ว “พี่ก็ไม่ไหวเหมือนกันครับพร้อมกันนะที่รัก” สะโพกสอบขยับกระแทกกระทั้นสุดแรงตอกย้ำลงตรงช่อกุหลาบไปตามแรงปรารถนา เขาฮึกเหิมจนน้องน้อยจะขาดใจ “อือๆๆ...พี่ปุ๊” หญิงสาวครางโหยยามปุริมยิงใส่ช่อชบาไม่ยั้ง ฝ่ามือเรียวบางจิกลงบนแผ่นหลังใหญ่ด้วยความเสียวซ่าน ใบหน้าของเธอซบอยู่ตรงอกแกร่งสูดดมเอากลิ่นกายของเขาเข้าทางจมูกและทางปาก เพราะความเสียวซ่านรัญจวนใจ ปากบางซี๊ดซ๊าดดังเมื่อคนร่างหนาพาเธอไปชมสวรรค์ชั้นเจ็ดอย่างสมใจหมาย “อ้า!...อ้า!!...” ปุริมจับใบหน้าของคนตัวน้อยให้เงยมอง แล้วก้มจูบเรียวปากบางอย่างดูดดื่ม สะโพกสอบโหมกระแทกถี่ระรัวอย่างบ้าคลั่ง เขาคำรามอย่างสุขสม แล้วปลดปล่อยน้ำรักเข้าไปในตัวเธอ หยุดแช่ไว้ ใบหน้าของเขาซบลงบนอกอิ่ม ทั้งสองหายใจรวยริน ปุริมอุ้มเธอขึ้นโดยที่ยังมีท่อนเอ็นแช่อยู่ในช่อผกา ก้าวออกจากห้องน้ำพาเธอมานอนพักบนเตียงหนานุ่ม มือหนาจับกระชับตรงปลายเท้าบางทั้งสองข้างฉีกออกให้กว้าง สะโพกที่ยังเชื่อมต่ออยู่ตรงสะโพกมน ความเป็นชายยังแข็งและคับแน่น แรงบีบของช่อกุหลาบทำให้ชายหนุ่มทนไม่ไหว เขาเริ่มออกแรงกระแทกอีกครั้งจนสุดแรงรัก บทสวาทได้เริ่มขึ้นใหม่จนจบลง ได้เริ่มขึ้นอีกครั้งและอีกครั้ง กว่าบทรักที่ชายหนุ่มมอบให้เธอจะจบลงก็ปาเข้าไปสิบโมงเช้าพอดี แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลย เพราะการไปทำธุระของชายหนุ่มอาจจะไม่รีบร้อน แต่มันสำคัญมากสำหรับเขา ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงระเบียงห้องพักอันหรู สายตาของเขาทอดมองผ่านกระจกบานใหญ่มองทิวทัศน์ข้างนอกของเมืองกรุงเทพ รถราวิ่งกันขวักไขว่ ปุริมอมยิ้มน้อยๆ มือข้างขวาล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ขายาวสีซีด ส่วนมืออีกข้างถือกล่องกำมะหยี่สีดำ ก้มลงมองแล้วยิ้มให้กับกล่องดำนั่น “พี่ปุ๊...ปานพร้อมแล้วค่ะ” เธอเดินเข้าไปหาเขา ใช้สองแขนโอบกอดรอบเอวสอบจากทางด้านหลัง ใบหน้านวลซบลงบนแผ่นหลังแข็งแกร่ง