ตอนที่ 9 แผนกำจัดเมียหลวง

ตอนที่ 9 แผนกำจัดเมียหลวง ปณิดาเดินลงมาจากชั้นบนของบ้านเมื่อสาวใช้ไปรายงานว่าสามีหนุ่มต้องการพบเธอที่ห้องรับแขก หญิงสาวรู้สึกสงสัยเป็นอย่างมากเพราะทุกครั้งที่ชายหนุ่มกลับมาก็จะขึ้นมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็หายเข้าห้องทำงานส่วนตัวไป แต่วันนี้กลับต้องการพบเธอ มันต้องมีอะไรอย่างแน่นอน ปณิดาคิดในใจแล้วก็ก้าวเข้าไปในห้องรับแขก แต่แล้วเมื่อเห็นบุคคลในห้องนั้นร่างบางก็หยุดชะงักทันที พร้อมกับจ้องมองหญิงสาวในชุดเดรสรัดรูปสีน้ำเงินเข้มด้วยแววตาสงสัย ก่อนจะถามตัวเองในใจ ‘พิมพ์นารามาทำอะไรที่นี่?’ จากนั้นหญิงสาวก็หันมาทางสามีหนุ่มแล้วเดินไปนั่งลงที่เก้าอี้นวมอีกตัว เธอรู้สึกสังหรณ์ใจอะไรบางอย่างและเสียวสันหลังวาบขึ้นมาอย่างประหลาด “ที่ผมเรียกคุณมาก็เพราะมีเรื่องจะบอกให้คุณรับรู้เอาไว้ในฐานะภรรยาตามกฎหมายของผม” นนทกานต์เอ่ยเสียงเข้ม แต่กว่าเขาจะบังคับตัวเองให้พูดออกไปได้ก็ใช้เวลาตัดสินใจอยู่นานว่าจะพูดอย่างไรดี ปณิดานิ่งเงียบพร้อมกับจ้องหน้าชายหนุ่มด้วยแววตางุนงงกับคำพูดของเขาและรอฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่อ และเมื่อนนทกานต์เห็นภรรยาสาวนิ่งเงียบจึงได้พูดต่อ “ตั้งแต่วันนี้พิมพ์นาราจะเข้ามาอยู่ที่นี่ในฐานะภรรยาของผมอีกคน” ปณิดาเบิกตาโตเมื่ออีกฝ่ายพูดจบ และราวกับร่างกายถูกตรึงเอาไว้ด้วยเข็มหมุดนับร้อย มันเจ็บแปลบและปวดหนึบไปทั่วทั้งร่างก่อนจะเย็นวาบราวกับถูกแช่ด้วยน้ำเย็น หญิงสาวรู้สึกมึนงงเหมือนกับโดนทุบที่ศีรษะอย่างแรง แม้แต่แรงที่จะพูดออกไปก็ยังไม่มีแถมขอบตาก็เริ่มร้อนและเอ่อไปด้วยน้ำใสๆแต่เจ้าตัวก็กลั้นเอาไว้อย่างเต็มที่ พิมพ์นาราลอบยิ้มเยาะอย่างพอใจเมื่อเห็นสีหน้าที่เจ็บปวดของอีกฝ่ายก่อนจะเอ่ยเสริมขึ้นเพื่อตอกย้ำความเจ็บปวดให้กับหญิงสาวอีกฝ่าย “ฉันท้องกับคุณนนท์ได้เดือนหนึ่งแล้ว ฉันรู้นะว่าเธอคงทำใจลำบาก และฉันก็ไม่ใช่เมียตบเมียแต่งอย่างเธอ แต่ฉันรับรองนะว่าจะอยู่อย่างเจียมตัวที่สุด ให้ฉันอยู่ที่ห้องคนใช้ก็ได้ฉันยอมทุกอย่าง” หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงที่เศร้าสร้อยก่อนจะหันไปมองหน้าชายหนุ่มด้วยสีหน้าเศร้าโศก “อยู่ข้างบนนี่แหละเพราะเธอกำลังท้องต้องมีคนคอยดูแลอย่างใกล้ชิด ตอนนี้ฉันสั่งให้คนจัดห้องเอาไว้ให้แล้ว” นนทกานต์บอกเสียงเรียบและรู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูกที่ภรรยาสาวเอาแต่นิ่งเงียบไม่ยอมพูดจาอะไร เขาเดาไม่ออกมาอีกฝ่ายกำลังคิดอะไรอยู่ และจากความอึดอัดก็เปลี่ยนเป็นหงุดหงิดแทนเมื่อภรรยาสาวไม่แสดงอาการหึงหวงหรือต่อว่าเขาแต่อย่างใด “คุณรับทราบแล้วใช้ไหมปณิดา” เขาถามเสียงเข้มและใบหน้าที่เรียบเฉยก็บึ้งตึงขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล ส่วนปณิดาก็รีบกลืนก้อนแข็งๆที่จุกอยู่ที่ต้นคอลงไปพร้อมกับกระพริบตาถี่ๆเพื่อเรียกสติและความกล้าของตนเองกลับคืนมาก่อนจะบังคับเสียงให้ราบเรียบแล้วพูดตอบกลับไป “ค่ะฉันรับทราบ แค่นี้ใช่ไหมคะที่คุณจะบอกฉัน” “ใช่” ชายหนุ่มพยักหน้ารับ “ถ้างั้นขอตัวก่อน มีงานที่ทำค้างอยู่” พูดจบปณิดาก็ลุกขึ้นแล้วรีบเดินออกมาจากห้องรับแขกทันทีก่อนที่น้ำตาจะแข่งกันไหลออกมา เธอรีบวิ่งเข้าห้องและเดินไปล้มตัวลงนอนร้องไห้อย่างหนัก ความเสียใจน้อยใจถาโถมเขามาอย่างรุนแรงจนเกินที่หัวใจดวงน้อยจะรับได้ เขาเหยียบย่ำหัวใจของเธอจนแหลกคาเท้า เขาทำอย่างที่พูดเอาไว้ได้แล้วจริงๆ ตอนนี้เธอทุกข์ทรมานราวกับตกนรก รักคนที่ไม่ได้รักเธอเลยแม้แต่น้อย คงใกล้ถึงเวลาของเธอแล้ว ในเมื่อตัวจริงมาแล้วตัวสำรองอย่างเธอก็คงจะไม่จำเป็นอีกต่อไป ส่วนทางด้านพิมพ์นาราก็กระตุกยิ้มอย่างพอใจก่อนปรับสีหน้าเป็นเศร้าซึมแล้วหันมาทางชายหนุ่ม “ดูท่าทางคุณดาเธอใจดีนะคะ ไม่พูดว่าอะไรสักคำ น่าอิจฉาคุณจังเลยที่มีภรรยาใจกว้างขนาดนี้” “ฮึ น่าอิจฉางั้นเหรอ” นนทกานต์หัวเราะในลำคออย่างเยาะๆและมองไปทางประตูห้องรับแขกที่ภรรยาสาวเดินออกไปเมื่อครู่พลางคิดอย่างน้อยใจที่ภรรยาสาวไม่หึงหวงเขาอย่างที่สามีภรรยาคู่อื่นเป็นกัน และนั้นก็แสดงให้เห็นแล้วว่าเธอไม่ได้รักเขาเลย และสายตาที่ชายหนุ่มมองตามหญิงสาวอีกคนไปก็ทำให้พิมพ์นาราตาร้อนผ่าวและขุ่นเคืองใจเป็นอย่างมาก ดังนั้นมารยาหญิงจึงเริ่มขึ้นด้วยการอ้อนชายหนุ่มเสียงหวาน “นนท์คะ พิมพ์รู้สึกเวียนหัวจังเลยค่ะช่วยพาพิมพ์ขึ้นไปที่ห้องนอนหน่อยได้ไหมคะ” หญิงสาวยกมือขึ้นกุมขมับแล้วมองหน้าเขา แต่แทนที่นนทกานต์จะทำตามคำขอร้องที่แสนหวานนั้นเขากลับลุกขึ้นแล้วบอกด้วยน้ำเสียงที่ราบเรียบ “เดี๋ยวผมจะหาสาวใช้มาช่วยดูแลคุณ คุณนั่งรออยู่ตรงนี้ก่อนแล้วกัน” พูดจบเขาก็เดินออกไป ทิ้งให้พิมพ์นารานั่งกัดฟันกรอด กำมือแน่นอย่างโมโห ดวงตาสวยหรี่ลงพร้อมกับมองตามหลังชายหนุ่มไปและพึมพำเบาๆกับตัวเอง “ไม่เป็นไรค่ะนนท์ ถึงยังไงแผนแรกก็สำเร็จด้วยดี และฉันจะไม่รอเวลาที่จะทำตามแผนขั้นต่อไปแน่นอน แกจะต้องกระเด็นออกไปจากที่นี่อย่างเร็วที่สุดนั่งปณิดา” พอหญิงสาวพูดจบสาวใช้วัยสาวรุ่นก็เดินเข้ามาพอดีและจ้องมองผู้มาใหม่ด้วยสายตาที่ไม่พอใจ และพิมพ์นาราเองก็ไม่ชอบให้ใครมามองเธอแบบนั้นและบวกกับความโมโหเมื่อครู่ เธอจึงตวาดใส่อีกฝ่าย “มองอะไรย่ะ รู้เอาไว้ด้วยว่าฉันนี่แหละนายหญิงคนใหม่ของที่นี่ แล้วอย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนี้ฉันไม่ชอบ แล้วก็อย่าขัดใจฉันไม่งั้นแกโดนไล่ออกแน่” คำพูดของหญิงสาวผู้มาใหม่เล่นเอาสาวใช้สาวถึงกับนิ่งอึ้งและมองตาปริบๆเหมือนกับเจอเรื่องแปลกประหลาด ก็จะไม่ให้แปลกได้ยังไงก็ในเมื่อนายหญิงของเธอคือปณิดาแล้วนี่งัยโผล่มาเป็นนายหญิงอีกคน นี่มันยังไงกัน เธอคิดอย่างงุนงงและสงสัยแต่ก็พูดหรือถามอะไรออกไปไม่ได้เพราะมันเป็นเรื่องของเจ้านายไม่ใช่ขี้ข้าอย่างเธอ พิมพ์นาราลุกขึ้นเดินไปที่ประตูแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อสาวใช้ไม่ได้เดินตามเธอมา ทำให้หญิงสาวต้องหันมาเท้าเอวตะคอกออกไป “แล้วนั้นแกจะยืนหาสวรรค์วิมานอะไรไม่ทราบ พาฉันไปที่ห้องสิย่ะ หรือว่าต้องให้รายงานเจ้านายของแกก่อนว่าแกไม่ทำตามคำสั่งฉัน” คำขู่นั้นทำให้สาวใช้ตื่นจากความคิดและรีบพาหญิงสาวสวยเปรี้ยวจื๊ดขึ้นไปยังห้องพักของทันที