บทที่ 16
บทที่ 7
โครม...โครม...โครม...
ท่านไอเดอร์ทุบประตูห้องพักของเมขลาอย่างไม่มีเกรงใจ สีหน้าของท่านในยามนี้บึ้งตึง ดวงตาลุกโรจน์ด้วยไฟโกรธลูกใหญ่ เพราะมั่นใจเกินร้อยว่าลูกชายของตนละทิ้งหน้าที่การงานมานอนกกกอดอยู่กับเมขลา
ไม่ต้องรอนาน ประตูห้องพักก็เปิดออกกว้าง แล้วท่านไอเดอร์ก็ต้องหน้าม้านด้วยความ