已经是第一章了
บทที่ 43
บทที่ 18
เมื่อข้าวสารกลายเป็นข้าวสุก และถึงแม้จะรู้สึกเสียดายและเศร้าใจกับสิ่งที่สูญเสียไป กระนั้นนวินดาก็ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย และก็ไม่อาจโทษคาลมิลได้ เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดนั้น เป็นเพราะเธอที่เป็นฝ่ายเอ่ยท้าทายคาลมิลเอง
นวินดานั่งกอดผ้าห่มอยู่กลางเตียง โดยดวงตาทั้งคู่จับจ้องมองที่คาล
已经是最新一章了
加载中
