บทที่ 16 ตอน "งอนง้อ...หลอกล่อ (2)" 1

“หกโมงเย็น...” ปานประดับยืนโบกมือลากฤติพงศ์ เธอมองจนรถของชายหนุ่มขับออกไปจนสุดทาง หญิงสาวใช้เวลาเดินอย่างเชื่องช้าไปตามแนวทางเล็กๆ ข้างทางต้นกุหลาบหลายต้นที่เธอปลูก ออกดอกดูแล้วมันช่างสดชื่นเหลือเกิน แต่จิตใจของเธอตอนนี้มันปวดร้าว ปานประดับหยุดยืนมองกุหลาบแต่ละดอก เด็ดเอาหนึ่งดอกขึ้นมาสูดดม เธอไม่