“เจ้าอย่าอ้อนวอนเสียให้ยาก ถึงอย่างไรเจ้าก็ต้องไปอยู่ที่คอนโดซึ่งเราเตรียมไว้ให้เจ้าแล้ว”“เจ้าชายทรงกำลังมอบฐานะนางบำเรอให้ลิต้าใช่ไหมเพคะ”หญิงสาวถามอย่างประชดประชัน น้ำตากำลังตกใน เตรียมความเจ็บปวดไว้รอรับคำตอบที่จะหลุดออกมาจากพระโอษฐ์ของคนใจร้าย“เรายังไม่รู้ว่าจะวางเจ้าไว้ในฐานะอะไร แต่ที่แน่ๆ คงไม่ใช่นางบำเรออย่างที่เจ้าเข้าใจ”“แล้วเจ้าชายจะทรงกักขังลิต้าไว้นานแค่ไหน หนึ่งเดือน สองเดือน หรือแค่อาทิตย์เดียว”เจ้าชายอีสดรีสส์เริ่มหงุดหงิดพระทัยที่ปาลิตากำหนดเวลาขีดเส้นตายให้กับพระองค์“สักหนึ่งเดือนเป็นไงลิต้า สามสิบวันนับต่อแต่นี้ไปคงทำให้เราอิ่มในรสรักที่ได้จากเจ้า แต่ก็ไม่แน่นะ หากเราเบื่อเจ้าเร็วกว่านี้ เจ้าอาจจะได้รับอิสระภายในอาทิตย์สองอาทิตย์ก็ได้”