อนาคิน และมุจลินทร์ ต้องมาอยู่ใต้หลังคาเดียวกันอย่างมิอาจหลีกเลี่ยง มุจลินทร์ คือภาพของความรักและความอ่อนหวานของน้องสาวประดุจสายน้ำช่วยกร่อนเซาะความกระด้างอย่างหินผาในหัวใจของพี่ชายที่ไม่เคยยอมรับแม่ใหม่มาแทนที่มารดา แม้อนาคินจะพยายามตั้งข้อรังเกียจและบริภาษเธอไว้มากแค่ไหน หากท้ายที่สุดแล้วเขาก็มิอาจปฏิเสธว่าได้เผลอใจรับน้องสาวแสนงามอย่างมุจลินทร์เข้าไปเต็มหัวใจเย็นชาดวงนั้นจนหมด