บัณฑิตาหนีการคลุมถุงชนมาไกลถึงกรุงลอนดอน คิดว่าจะรอดพ้นจากการถูกบังคับ แต่โชคชะตากลับเล่นตลกกับเธอ เมื่อมาเจอ “ผู้ชายในคืนนั้น” คืนที่เธอสูญเสียพรหมจรรย์ เขาพันธนาการเธอไว้ด้วยความสิเน่หาอันเร่าร้อน“คุณเป็นใคร”“จำผัวตัวเองไม่ได้หรือไง ผัวที่พรากความสาวเธอน่ะ” เขาพูด ก้าวเท้าเดินมาหาสาวสวยที่อยากกกกอดมากที่สุดในจักรวาล บัณฑิตาถอยร่นหนีเสือร้ายหมายขย้ำตน “ฉันคิดถึงเธอมากเลยรู้ไหม มามะมาให้กอดให้หอมหน่อยเร็ว”“หยุดนะ...ว้าย!” บัณฑิตาตกใจสุดขีด กรีดร้องออกมาดังลั่นเมื่อลำแขนใหญ่ของเขารัดตัวเธอไว้ ไม่เพียงแค่นั้น ปากเขายังพรมจูบไปทั่วดวงหน้าหวานที่ส่ายหน้าหนีพัลวัน“ฉันรอคอยวันนี้มาเป็นปี รอวันที่จะได้พบหน้าเธออีกครั้ง” เขาพูดระยะเผาขน หัวใจคนฟังเต้นไม่เป็นจังหวะ ไม่รู้ว่าจะดีใจหรือเสียใจกับประโยคที่ได้ยิน “ฉันบอกกับตัวเองมาเสมอว่า ถ้าได้เจอเธออีก ฉันไม่มีวันปล่อยเธอไป ฉะนั้นเรามาสนุกกันให้หายคิดถึงดีกว่านะ”เหยื่อติดกับแล้ว ราชสีห์หนุ่มไม่มีวันปล่อยเธอเด็ดขาด...