#เรือนรักเรือนใจ #เรือนคุณพระนาย#หนุ่มเจ้าพนักงานรถไฟหลวง #ลูกสาวเถ้าแก่โรงสี“ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ ผูกอู่ตามใจผู้นอน แล้วหากเขารักแม่สื่อเล่า จะทำเยี่ยงไร”เมื่อบุพเพสันนิวาสชักพา #แม่สื่อแสนเล่ห์ มาพบ #คุณพระนายรูปหล่อแม่รวยหญิงสยามก๋ากั่นเกินงามถูกใจเขานัก #แม่สื่อแม่ชักมักได้เองคนหนึ่งขยันหว่านเสน่ห์ อีกคนชักสาวไปก็หวั่นไหวไป ประตูบานใหญ่ปิด ทว่าคนที่ยืนพิงประตูมีรอยยิ้มกว้างระบายขึ้นบนใบหน้า ทองยิ้มกว้างอย่างหยุดไม่ได้ แม้ยังไม่รู้ว่าใช่แน่หรือไม่ แต่หัวใจเขาก็เต้นรัวเร็วอย่างห้ามไม่อยู่ คือความตื่นเต้น ยินดี ชุ่มชื่นใจ เสมือนหัวใจนี้กำลังเติบโต ผลิใบและออกดอก ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้แห้งแล้งเหลือทนทองรับรู้ได้ว่าทั่วทั้งร่างสะท้าน มีความอบอุ่นแผ่ซ่านทุกอณูเนื้อ รอบกายราวเกิดแสงน้อยใหญ่เสมือนมีหิ่งห้อยนับร้อยกะพริบระยิบระยับอยู่ตรงหน้า ด้วยหญิงสาวร่างเล็กหน้าตาจิ้มลิ้มที่นั่งเคียงข้างคุณป้าส้มจีนนั้น...ลูกจันทร์เหลือบตาขึ้นมองคุณพระนายรูปงามก่อนจะรีบหลุบตาลง ด้วยสายตาหยอกเย้านั้นส่งผลให้ขนกายทั่วตัวลุกพรึบ อาการสะบัดร้อนสะบัดหนาวเข้าจู่โจมกายหล่อนอีกครั้ง เข้าใจได้ในครานี้ว่าอาการที่หล่อนเป็นเรียกว่า ‘สะท้านสายตาชาย’นี่คือ ‘สิ่งต้องห้าม’ สำหรับแม่สื่อตามที่คุณป้าสอน หล่อนจะพึงใจในชายผู้ว่าจ้างไม่ได้ จำต้องรีบสลัดไล่ความรู้สึกนี้ให้เร็วไว เพราะหล่อนมีหน้าที่เป็น ‘แม่สื่อแม่ชัก’ มิใช่มานั่งให้คุณพระนายดูตัว